بررسی سنت سفال منقوش گودین iii در درّۀ هُلیلان بر اساس یافته های مکشوفه از کزآباد a

این مقاله با هدف مطالعه، بررسی و معرفی سنت سفال منقوش گودین iii در درّۀ هُلیلان بر اساس یافته های سفالی مکشوفه در جریان مطالعات باستان شناسی محوطۀ کزآباد a به نگارش درآمده است. این محوطه، بزرگترین محوطۀ تاریخی درّۀ هُلیلان از توابع شهرستان چرداول است که در شمال استان ایلام قرار دارد. در این تحقیق، نگارنده علاوه بر مطالعه و بررسی نتایج پژوهش های پیشین، به بررسی باستان شناسی محوطۀ کزآباد a نیز پرداخته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که تپۀ کزآباد a در برگیرندۀ نهشت های باستانی همۀ مراحل پیاپی و متوالی دورۀ گودین iii است. یافته های مکشوفه نیز حاکی از آن است که در دورۀ مفرغ، سنّت سفال منقوش گودین iii در درّۀ هُلیلان رواج داشته است. اندازۀ محوطۀ کزآباد a، موقعیت مکان گزینی آن و توالی نهشت های باستانی آن نشان می دهد که این محوطه احتمالاً مرکز محلی مهمی در طول دورۀ مفرغ در زاگرس مرکزی بوده است. یافته های باستان شناسی، درّه هلیلان را به گروه درّه های بخش شمالی حوزۀ توزیع سنّت سفال منقوش یکرنگ گودین iii مانند ماهیدشت و کنگاور پیوند می دهد.